Mosiądz

Firma Waterbury Clock Company została założona w mieście Waterbury w stanie Connecticut w dniu 5 marca 1857 r. Jednak początki firmy sięgają 14 stycznia 1843 r., kiedy to powstała firma macierzysta - Benedict & Burnham Manufacturing Company .

Benedykt i Burnham zajmowali się wytapianiem i produkcją wyrobów z mosiądzu. W latach czterdziestych XIX wieku mosiężne elementy mechanizmów były używane w milionach zegarów produkowanych przez takie firmy jak Seth Thomas, Wm. L. Gilbert Clock Co., Ansonia Clock Company i innych producentów zegarów z XIX wieku.

Zapotrzebowanie na mosiądz skłoniło Benedicta i Burnhama do rozszerzenia działalności poprzez produkcję zegarów, tym samym posiadając kontrolę nad produkcją od surowca do gotowego produktu. Pierwszy wspólny projekt powstał przy współpracy z zegarmistrzem Chauncey Jerome (1793-1868) , jego synem Samuelem i dyrektorami Benedykta i Burnhama (w tym Aaron Benedict, Gordon W. Burnham, John C. booth, Henry Bronson i Arad W. Welton). Benedict i Burnham zakupili połowę (3.200) akcji, a Jerome drugą połowę. Firma ta została nazwana Jerome Manufacturing Company i została założona 14 lutego 1850 roku w New Haven w stanie Connecticut, gdzie Jerome produkował już zegary.

W 1853 roku Jerome wykupił inwestorów Benedykta i Burnhama w 1853 roku pozostawiając im 21% udziałów z ich początkowej inwestycji.

Benedykt i Burnham postanowili założyć własną firmę produkującą zegary w swoim rodzinnym mieście Waterbury w stanie Connecticut. Latem 1855 r. Zatrudniono młodszego syna Chauncy'ego Jerome'a, Noble'a Jerome'a, aby prowadził zakład produkujący mechanizmy w małym budynku tuż obok głównego zakładu produkcyjnego wyroby z mosiądzu. W 1856 r. Firma Jerome Manufacturing zbankrutowała, a Benedict i Burnham zaoferowali Chauncey Jerome wynajęcie budynków w pobliżu fabryki Waterbury, gdzie można było składać mechanizmy z elementów wyprodukowanych przez Benedykta i Burnhama. Jerome zrezygnował z pracy po 8 miesiącach, a zakład został przejęty przez jego szefa, Edwarda Church'a.

 

Waterbury Clock

 

Firma Waterbury Clock została oficjalnie zarejestrowana dnia 5 marca 1857 roku a Aaron Benedict i GW Burnham zostali dwoma największymi akcjonariuszami wśród 18 udziałowców posiadając ponad jedną trzecią spośród 2400 akcji. Większość pozostałych akcjonariuszy działała również jako akcjonariusze spółki Benedict & Burnham. Zatrudniono brata Chaunceya Jerome'a, Noble'a Jerome'a, jako głównego kierownika produkcji mechanizmów. W 1861 roku, Noble Jerome został zabity przez spadającą z budynku balustradę, jego miejsce zajął Silus B. Terry, syn słynnego zegarmistrz Eli Terry. Wkrótce po wojnie domowej w Stanach Zjednoczonych firma Waterbury Clock zbudowała dwie duże fabryki produkujące zegary i ich podzespoły które w niedługim czasie po ich otwarciu zostały zniszczone przez pożar (co zdawało się zdarzać dość często w fabrykach z tamtej epoki). Po odbudowaniu fabryk firma zaczęła się prężnie rozwijać pozyskując nowych klientów.

Pierwsze reklamy zegarów firmy Waterbury Clock zostały opublikowane w 1867 roku w katalogu wydawanym przez firmę American Clock Company, agencję sprzedaży w Nowym Jorku, która reprezentowała również wielu innych producentów zegarów. Od czerwca 1869 r. Do czerwca 1870 r. wyprodukowano 96 000 mechanizmów, 85,300 kopert i 82 000 kompletnych zegarów. Do 1875 roku zegary firmy Waterbury Clocks były dystrybuowane przez biura sprzedaży w Chicago i San Francisco.

 

 

W 1881 roku firma Waterbury Clock opublikowała własny katalog, w którym zamieszczono wyłącznie zegary, oferując 94 różne wersje modelu. W 1891 r. Ich katalog rozszerzono na listę 304 modeli i 175 stron. 

 

Waterbury Watch Company

 

Rok 1892 był przełomowym dla Waterbury, kiedy to firma utworzyła spółkę zależną nazwaną Waterbury Watch Company. Ten nowy oddział zaczął wytwarzać niedrogie, niskobudżetowe zegarki kieszonkowe dla firmy Ingersoll, która sprzedawała je za jednego dolara. Były one sygnowane nazwą Ingersoll i były bardzo opłacalne dla obu firm. W latach 1896-1916 sprzedali ponad 40 000 000 tych zegarków o wartości 1,00 USD. Do przełomu wieków Waterbury produkowała niesamowitą ilość zegarów i zegarków sięgającą 600 000 szt. miesięcznie! Przy czym zatrudnienie wynosiło 3000 pracowników. Kiedy Ameryka przystąpiła do I Wojny Światowej w 1917 r., Armia amerykańska zleciła firmie Waterbury Watch przygotowanie niedrogich zegarków dla amerykańskich żołnierzy.

 

 

Ingersoll-Waterbury

 

Niestety, firma Waterbury Watch straciła najlepszego klienta, gdy w 1922 roku firma Ingersoll upadła w wyniku złych decyzji biznesowych, głównie nadmierną ekspansją poprzez zakup innych bankrutujących firm zegarmistrzowskich. W 1922 roku firma Waterbury Clock nabyła aktywa firmy Ingersoll i kontynuowała produkcję zegarków o znakach towarowych Ingersoll-Waterbury.

Do czasu Wielkiego Kryzysu Waterbury Clock była niezależna finansowo, ale podobnie jak wiele firm, większość zysków wzbogaciła kieszenie jej dyrektorów zamiast inwestować w nowe urządzenia i unowocześniać obiekty. Do 1931 roku zyski Waterbury Clock Company gwałtownie spadały, wiele dużych budynków było niewykorzystanych i w ruinie, pozostał duży zapas niewykorzystanych podzespołów, park maszynowy stał bezczynny w dodatku mocno przestarzały.

 

 

W sierpniu 1932 roku spółka Waterbury Clock Co. została objęta zarządem upadłościowym jednak część dużych akcjonariuszy uratowała spółkę inwestując 500 000 dolarów w zamian za nowe akcje. Reorganizowana firma została nazwana Ingersoll-Waterbury. Uruchomiono produkcję elektrycznych zegarów, a także popularną linię inspirowanych zegarkami i zegarkami marki Disney. Zegarek Disneya " Mickey Mouse" był bardzo popularny, ale miał bardzo niski margines zysku i nie mógł przyczynić się do rentowności firmy. Druga wojna światowa zakłóciła produkcję Waterbury, ponieważ podobnie jak inni producenci zajęli się produkcją na potrzeby wojska. Produkowano żyroskopy torpedowe, manometry oleju, bezpieczniki rozrządu i żyroskopy do jednostek przeciwlotniczych.

W 1942 roku objęta pomocą wojenną firma Ingersoll-Waterbury wybudowała nową fabrykę w pobliskim mieście Middlebury, CT. W 1944 roku nazwa firmy została zmieniona na United States Time Corporation. Firma produkując na potrzeby wojska opracowała nowy projekt zegarka a był nim Timex.

Po wojnie powstały kolejne fabryki z miejscami w Little Rock w Arkansas, Abilene w Teksasie, a nawet w Aberdeen w Szkocji. Od 1949 roku skoncentrowano się głównie na produkcji zegarków Timex. W firmie zatrudnienie znalazło ponad 6500 osób a firmę uznano za największego producenta zegarków na świecie.

 

Timex Corp.

 

W 1969 roku firma przeszła kolejną transformację. Została przemianowana na Timex Corporation i była zarządzana przez jednego z założycieli norweskich partnerów.

 

 

W latach siedemdziesiątych nastąpiła era mechanizmów elektronicznych i kwarcowych. Timex utrzymywał się przy produkcji mechanicznych zegarków, ale mocno odczuł gwałtowny spadek rentowności oddając tym samym tytuł światowego lidera. Dziś Timex jest prywatną firmą należącą do norweskich biznesmenów. Nadal produkuje zegarki marki znane na całym świecie.

Wielka firma zegarmistrzowska Waterbury Clock, podobnie jak wielu popularnych w XIX wieku manufaktur, już nie istnieje. Jednak dzięki ogromnej produkcji z ogromną liczbą wyprodukowanych zegarów Waterbury można łatwo znaleźć w sklepach ze starociami, na pchlich targach i domach, których rodziny przekazały zegarki Waterbury kolejnym pokoleniom.
Na zdjęciach zaprezentowano jeden z pierwszych zegarków kieszonkowych Waterbury, których mechanizmy posiadały od dwóch do sześciu kamieni łożyskujących.

 

Bogusław Kocerba